Ne aşklar tükettim ben. Sevdayı benden yana, sevmeyeni isyana, aşkı gözyaşına, ayrılığı umuda, sonuçlarını da boşluğa yükledim.
Ne küçücük adamları devleştirdim. Yalan yanlış misyonlar edindirdim. Tepeleri aşmaktan korkanları, fütursuzca dağlara benzettim. Kahramanlara dönüştürdüm, eşekkulaklı kralları. Hep sevdim, sevmenin ne olduğunu bile bilmezken, sonu gelmeden bitecekken, sonsuzluğa yeltendim. Gidebilme ihtimallerini sevdim hep, gitmeye cesareti olanları yücelttim, ama her döndürdüğüm adamda, ben aşkımı kaybettim…
BİGE AKSOY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.